।। श्री सद्गुरु प्रसन्न ।।
सफर मे Don’t Suffer
"जरा चुकीचे जरा बरोबर बोलू काही ……… चला दोस्तहो आयुष्यावर बोलू कहि……… " असे म्हणत आपला प्रवास मागील BLOG पासून सोबती सोबतीने सुरु तर छान झाला.
एका मित्राच्या BLOG
वरील प्रतिक्रियेत " हा प्रवास खूप आनंददायी आहे" असे आले. आपण हा
प्रवास भक्तिमार्गावरून सुरु केला आहे. कुठलाही प्रवास वा नविन गोष्ट सुरु करतांना
ठेचकाळणे, धडपडणे हे आलेच. सुरुवातीला हा प्रवास कठीण जातो. कारण,
"मी म्हणजे देह" हा भाव अतिशय घट्ट असतो, ती गाठ काही केल्या सुटत
नाहि. म्हणून भक्ती मार्गाच्या वाटेतून वारंवार घसरत असतो.
या वाटेत कधी मोहाचे
निसरडे रस्ते लागतात तर कधी लोभाची दलदल. कधी कामाच्या जंजाळात अडकतो तर
कधी क्रोधाच्या झळांनी भाजून निघतो. कधी मत्सराचा विंचू डंख मारतो. तर कधी मदमस्त जीवन जगतांना रस्ता भटकतो.
कामक्रोधादी विकार
हे "देह मी" हा भाव धरल्यामुळेच पुनःपुनः येत असतत.
"देह मी" हा
भाव प्रयत्नपूर्वक दूर सारावा लागतो. श्रवण, मनन, निदिध्यास इत्यादी साधनांनी
सावरतो. आणि मग परत मार्गस्थ होतो.
आता या मार्गावर एकच
गाणे …… जिंदगी एक सफर है सुहाना…… असे म्हणत जायचे.
मित्रांनो तुमचेही या
मार्गातील अनुभव असतिलच. ते आम्हाला प्रतिक्रियातून सांगा. दैनंदिन व्यवहारात,
प्रपंचात काय काय अनुभव आले ते खुल्या दिलाने share करा.